dua ederken allah'a siz demek. öğretmene bile siz diyorsak allah'a nasıl sen derim diye düşünen ince ruhlu bir çocuktum ben.
okey raklamındaki bugün evde yiyelim, okey mi, okeeey diyaloğunu saçma bulurdum. herkes dışarda yemek isterken bu kadın mal mı evde yiyelim diyor diye düşünüp bu düşüncemi tüm ebeveynlerimin hatta dede babanne gibi büyük şahsiyetlerin yanında açıklamak gafletine düşmüştüm bir ara. etraftaki gülsem mi ağlasam mı tarzı suratları ve sus pus ifadeleri görünce anlamam zor olmadı reklamın neyi kastettiğini. (bkz: çocukluk işte)
ailemin hatta akrabalarımın gerçek olmadıklarını, beni aldattıklarını hatta ve hatta ben olmadığım zamanlarda gizlice hakkımda konuşup güldüklerini, dalga geçtiklerini düşünürdüm. sanırsam psikopatlığım buradan geliyor. *
