yanlış anlamaktan, anlaşılmaktan nefret ediyorum. bahsettiğim insanların hakkımda düşündükleri, ya da benim onlar hakkında düşündüklerim değil, o konuda kim ne bok yerse yesin. ama artık karşı cinsten gelen en ufak olumlu bir tepki bile yazmak, yavşamak olarak adlandırılıyo ya hani, buna ifrit oluyorum işte. artık kimseye gülümseyemez, iki laf edemez hale geliyoruz yavaş yavaş. onu geç, biraz fazlaca ilgi gösteren, değer verdiğini belli eden hemcinslere bile artık yazıyor gözüyle bakılıyor. insanlığın sonu hayır değil, ben sana söyleyim sözlük.
