bundan beş-altı yıl öncesine kadar, yani çok kilolu bir genç olduğum zamanlarda hiçbir teyze benden böyle bir talepte bulunmazdı. benim oturduğum koltuğun hemen yanı başında dikiliyor olmasına rağmen hiç benden kalkmamı beklemez, gözünü arka taraflara doğru dikip gözüne kestirdiği bir gencin yanına tüm engelleri aşarak ulaşırdı. ben de "benden niye istemedi ki yaa. salak da ondan. ben de çok meraklıydım sanki koltuğumu ona vermeye" diye kendi kendime triplere girerdim. bildiğin üzülürdüm yahu, olacak iş mi.
şimdiyse o günlerimi, yani otobüste benden yer istemeyen teyzeleri mumla arıyorum. zayıflamanın da kötü yönleri varmış meğer.
