Seni özlemeyi en çok ben bilirim.
Hiç yakınmadan seni özlemekten.
Üstelik sana kavuşamama ihtimali, işlenmemiş
soğuk bir taş gibi önümde dikilip dururken.
Sana dokunamamak yüreğimi böylesine acıtırken...
Yine de bil ey yar...
Bil ki, ben yüreğini kanatan bu acıya inat,
dokunmadan tenine
saatlerce sevişebilirim Seninle...
