geçen akşam nefret ettiğim işimden evime dönerken kafamı farkında olmadan yukarı kaldırdım ve ne kadar uzun zamandır yıldız görmediğimi farkettim, daha doğrusu yıldızlara bakmadığımı. o an günlerdir bağıra bağıra gelen buhranımın patlama noktasıydı adeta, sevmediğim insanlarla, sevmediğim işler yaparak hayat geçirdiğimi ve hayatın gerçek güzelliklerini kaçırdığımı anladım. bağrına bağrına ağlamaya başladım yolun ortasında, gelen geçen baktı kim bu gencecik yaşta hayata küsen mal diye. benim gibi binlercesi olduğunu biliyorum, en büyük hayallerini çeşitli nedenlerle gerçekleştirememiş, önüne sunulan iş ve hayatı çip takılmış gibi yaşayıp giden. asıl sinirlendiğim ise bütün bunların farkında olup hiçbirşey yapmadan oturmam ve hayatımı daha yolun çok başında olmam avantajını kullanarak sil baştan kuramamam. ilerde yapacak cesareti bulduğumda çok geç olacak ve ben geleceğim için şimdiden mutsuzum sözlük.
