öncelikle fenerbahçenin kalesine gelen ilk topun uzun zaman sonra gol olmadığı karşılaşma diyebiliriz tanım olarak. zaten en etkili antalya atakları da jedinak'ın vurduğu serbest vuruş ve veysel cihan'ın sol çaprazdan vurduğu şutlarda ki ikisinin de ortak özelliği kaleyi tutmamasıydı velev ki kaleyi tutsa..
haftaiçi sakatları gökhan gönül ve baroni'nin bir nevi sike sike oynayacaksınız lan şeklinde sahaya sürülmesi maçın ehemmiyetinin anlaşılması açısından yeterliydi. lugano'nun takıma girmiş olması, deivid'in oynama ve oynatma isteği, emre'nin sikerim lan oynayacağınız futbolu deyip haftalardır süren mükemmel performansını bu maçta da ortaya koyduğu bir gerçek; peki ya diğerleri!
takımın galibiyet alması sevindirici, özgüvenleri falan yerine geldi diyecem de şimdi hangimiz önümüzde ki hafta gençlerbirliği maçına umutla bakabiliyoruz? kaldı ki bu gençler son 2 maçında ankaragücüne mağlup olmuş, trabzonspora da bariz ofsayt golü atmış formsuz gençlerbirliği..
ha ne neden karamsarlık derseniz, mahsun bakışlı ispanyolun adeta bir !duvar! görevi görmesi başlı başına bi hayata küsme nedeni, semih zaten bırakın gol atmayı gol pozisyonuna bile girmekte güçlük çekiyo, gökhan gönül isabetli orta yapmayı unuttu, ve bir de bıyıklı volkan var mesela..
herşeye rağmen öyle ya da böyle alınmış bir galibiyet var ortada, umarım 10 da 10 hedefine giden yolun başlangıcı olur bu karşılaşma..
