keşke kıymetin bilinebilse şu dünyada.
keşke seni üzmesek be anne.
her seferinde kendi kendime; "bir daha kırmayacağım söz ulan" diyorum,
yine aynı tas aynı hamam oluyor, seni kırıyorum.
keşke bilebilsem kıymetini.
biliyorum, seni kaybedince anlayacağım.
keşke "seni çooook ama çok seviyorum" diyebilsem gözlerinin içine bakarak.
utanıyorum, diyemiyorum...
biliyorum, seni kaybedince anlayacağım kıymetini.
bırak artık geceleri üstümü örtmelerini,
bırak artık hasta iken hasta olmalarını,
bırak artık beni ilgilenme fazla.
seni kaybedersem nasıl alışacağım yokluğuna?
seni kaybedersem nasıl ulaşacağım kokuna?
