sadece nefes alıp vermek yaşamak değildir. doğduktan sonra yaşadığını hissedemeyecek, anlayamacak bir bebeği dünyaya getirmek, ona bakacak olan ailenin üzüntüden bitmesi demektir. o bebek, hep bebek olarak kalmayacağı gibi anne-baba da hep genç ve sıhhatli kalmayacaktır. 60' ında bir annenin 30' lu yaşlarda zihinsel ve bedensel engelli çocuğunu kucaklayamayıp ihtiyaçlarını karşılayamamasının vereceği üzüntüyü tasavvur etmek ne mümkün. hepimizin zihinsel ya da bedensel engelli olma potansiyeli var ama bile bile bir bebeği böyle bir hayata mahkum etmek de sevap sayılmaz.
