nişanlı'nın evinde ailece otururken nişanlının akrabaları gelmiştir. Aileye sonradan giren kişi olarak sessiz ve ezik damat modunda bir köşede oturulmuştur. Bir ara ses ince çıkmasın diye öksürülür sonra nişanlının eniştesine "ne iş yapardınız?" diye soracak cesaret toplanır. Alınan "taşeronum" cevabını kulaklar "gazinocuyum" diye anlar ve dil "gazinocusunuz ha" diye tekrar eder. "Gazinocu değilim, taşeronum" cevabından sonra kızarılır, oturulur ve akşam boyunca bir daha muhabbet edilmez.
Aylar geçer, gün gelir, nişanlının teyzelerine yemeğe gidilir. Enişte yine oradadır ve aradan geçen zamana rağmen insanın beyninde bulunan ufak, sinsi bir hücre, bilinçaltının derinliklerinde o adamı gazinocu bellemiştir bir kere. Yemeğin ortasında "ee abi gazino nasıl gidiyo?" diye sorulur. Sessizlik olur. Büyüklerin anlamayan, Nişanlının ise şimşek çakan bakışları zamanı dondurur.
