aldanıyor ellerim saydam yalnızlığımda
mevsimsiz bir güneşle aydınlanıyor boş kareler
kirlenen hayatlar üzerine şarkılar yazıyorum
fotoğraflarda hapsediyorum tozlu damlaları
solumda kuduran bir deniz,
dalgalarında çoğalan güz bozuğu perçemler..
sen yoksun artık, olma zaten.
kadınım olduğun geceler azalıyor şehvetimin bam telinde
ne çürüyen bir yarasın
ne de çoğalan bir yalnızlık şimdi.
hani sen gitmiştin ya
ne de güzel gitmiştin.
yollarına karanfil sepetleri dolduruyorum
kokun (da) silinsin diye...
