hatırlar mısınız, eskiden, çok eskiden biz daha okulluyken, sınıfın bir uyuz'u olurdu. bir tenefüs dışarı çıkmayayım da kafamı dinliyim dersiniz, maloğlu, çıkar tahtaya tebeşiri eline alır tahtaya bastırır ve korkunç, dişleri gıcırdatan, beyni uyuşturan bir ses çıkarır. yapma dersin yine yapar... güler bide nioahaha diye... engel olamazsın. öğle tenefüsünde isen, ağlama noktasına gelirsin filan... aha işte nihat doğan odur.
yıllar önce seda sayan kişisi ile ilk birlikte olmaya başladıklarında katıldığı bir radyo programında "ben kimsenin eteğinin altına girmiyorum" diye isyan eden ve yine bir zamanlar yine bir tv programında kayahan'ın söylediği bir parçayı [sanırım olsaydım idi şarkının adı] kendi makamında okumuş ve hıçkıra hıçkıra ağlayarak yürekleri dağlamıştı. travmasını atlatmak uzun yıllar almıştı. hala da ara ara acıyı yüreğimin en derininde duyarım.**
bazen şahsı hakkında şaka mı bu diye düşündüren bir nevi kişilik... kişilikimsi... kötü, insan taklidi. ve belki de imitasyon insan. ve fakat, hakkında bu kadar entry girildiğine bakılırsa da yanı zamanda bir halk kahramanı...
