küçükken tırnağımın kesilmesinden hoşlanmazdım. annem de beni kandırarak "bak, çıt etcek" deyip tırnağımı keserdi. canım acımasın diye hiç derinden kesmezdi. "çıt" sesi hoşuma gittiği için tırnağım kesildikten sonra masanın altına saklanıp bide kendim keserdim. sonra da ağlaya ağlaya annemin yanına giderdim. canımın çok yanmasına rağmen gider bir de kendim keserdim. bir zaman sonra annem hakkımdan gelemeyince tırnak makasını saklamaya başladı.
(ne salak çocukmuşum ben ya...)
