bir gün komşu kadın yanıma gelir benden hesap sorar. zengin, kocası sıyrık, şımarık bir kızı olan bir kadındır. kızı özel üniversiteye paralı gitmektedir. işte şimdi bu bana öss'den kaç puan aldığımı sorar, ben de söylerim. herşey buraya kadar güzel giderken kadın bana utanmıyor musun demeye başlar. hayır niye utanayım çalışmadığım halde iyi yerleri tutturdum allah allah. ben buna bir çemkirdim, bir sinirlendim. hayır bunun kızı benim aldığım puanın yanından bile geçememiş, parayla okumaktadır resmen. tabi kendisi zengin ben fakirim, onun kızı yüksek puan almak zorunda değil ama ben zorundayım kadının anlayışı bu. kendi kızını göklere çıkartıyor, şımarttıkça şımartıyor, en ufak iş yaptırmıyor güya beni aşağılıyor. kendi kızı daha yumurta kırmasını bilmiyor. utanmıyor musun diyor bana kadın yahu! biraz vicdan, zaten o aralar depresif olduğum zamanlardı, insan teselli eder hiç olmazsa! ilk defa başıma böyle bir olay geliyor, hayatım boyunca unutamam her halde. haksızlığa tahammül edemiyorum. niye bu zenginlerin çoğu böyle?
