hani gittinya;
Her akşam yattığımda ''çık git artık'' diye yalvarıyorum anlamsız güçlere. Ama gözümü yumduğumda sabah kalktığımda herşey tekrar başa sarıyor. Ne yediğimden tad alıyorum, ne içtiğindem tad alıyorum. Günüm berbat oluyor. Düşünüyorum, sağlığım yerinde diye, ailemin yanındayım diye.. Ama sen olmayınca herşey anlamsız kalıyor sanki. Başa saran günlerde dalıp dalıp gidiyorum arasıra. Mutsuzluk alıyor bedenenimi.
''lütfen git, canım acıyor'' diyorum ancak, olmuyor.. Kimi görsem aklıma geliyor.. Dinlediğim şarkıda, yazdığım yazıda, yediğimde, içtiğimde herşeyde seni hatırlatan birşeyler çıkıyor karşıma. Bazen diyorum kendi kendime ''benim için böylesi daha hayırlıdır'' diye ama kendimce ettiğim laflarda anlamsız kalıyor. tarifsiz birşey..
Akşam olunca yine eskiler geliyor aklıma.. gülüşün, bakışın.. ve giderken söylediğin sözler.. Ozaman gece sabahı bulmuş oluyor.. Bu düşüncelerle insan uyuyamıyor. Düşünceler beynimi yiyip bitiriyor. Sabah oluyor ve düşünmekten yorulup uyuyorum.. Birbirini tekrar eden rutin günler..
ha şimdi bana sorsalar ''onu tekrar istermisin'' diye, cevabım ''hayır'' olur.. böyle kal, böyle sevdim seni..
ve
sana neden yüzümü göstermiyorum biliyormusun;
siliyorum seni görünce herşeyi, unutuyorum bütün yaşananları, tekrar gelirim kapına diye korkuyorum.. sen gelipte yanıma bana sevdiğini söylersen ne yaparım ben? inanırım sevdiğim inanırm.. yalan söylediğini bile bile inanırım sana.. öyle sevmiştim işte ben seni, yalansız!
sus lütfen, birşey söyleme.. inanırım. az da olsa sevdiysen, sus..
