ergenliğe tam gireceğim zamanlar, bi gün fen bilgisi dersinde hoca çocukluk hastalıklarını anlatmakta. kızamık, su çiçeği felan. sıra kabakulak hastalığına geldi. hoca bir erkek çocuğunun ergenliğe girmeden kabakulak hastası olmazsa kısır kalacağını söyledi. ben kabakulak olmamıştım. hala daha olmadım. işin en salakça tarafı kısır olmayı kuşun ötmemesi sanırdım.
bütün erkekler bilir o zaman sınıflarda sürekli bununla ilgili muhabbetler dönerdi.
-olm varya ben bi attırıyom tavana fışrıyo.
-o ne lan ben bi attrıyom çay bardağını dolduruyom.
kafayı yemek üzereydim. hergün illaki okulda böyle bi muhabbet dönnmekte. kendi kendime de teşhisi koymuştum. kabakulak hastası olmadığım için kısır kalmak. yok böyle bi rezillik...
birisine anlatsam derdimi olay kendiliğnden çözülecek ama söyleyemiyorum. ne anneme, ne babama ne arkadaşlarıma. erkekliğime bok sürdürmek istemiyorum.
tam beş bilemedin altı ay bu tripte yaşadım. bazı geceler ağladım bile. sonra ılık bir ilk bahar akşamı o hasretle beklenilen güzel gün geldi...
