mütevazı insanların, yapılan iyilik karşısında kırılmalarına ramak kaldığında ağızlarından dökülen sözcük parçalarıdır. utanılır, sıkılınır. çünkü teşekkür yetmez onlar için. ellerinden gelse yapılan iyiliğin on katını anında yapacak potansiyele sahip insanlardır çünkü bunlar. ama elden o an için bir şey gelmeyince, teşekkürü bile mütevaziyet duygusu içinde "nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyoruum" şeklinde hitab ederler.
