beşiktaş ve galatasaray arasında inönü stadında oynanan maçların istastiğine baktığımız vakit;
galatasarayın son 14 sene içerisinde sadece iki galibiyeti var. biri 1996 senesinde, biri de 2006 senesinde hasan kabze'nin son dakika golüyle.
lig tv de "ezeli rekabetin son 10 yılını" izlerken de dikkatimi çekti de kaçan gollerde nasıl bir uğultu, atılan gollerde kameraları titretecek bir sevinç, muhteşem taraftar şovları ve büyük desteğe sahne olmuş inönü'deki galatasaray maçları.
düşünüyorum da niye böyle be diye, belki de 92-93 sezonunda bir bayram günü radyo başında yerine çakılı kalan ve bayramı zehir olan çocuklardır bugün o tribünü ayakta tutan. isteyen paranoyak ilan etsin, isteyen değişik savunma yöntemleri önersin o sezon için. ama bunları söylerken sadece 1 dakikalığına yerimize koysun o kişiler kendilerini. yerine koysunlar neler olduğunu babasından öğrenmeye çalışan çocuğun ruh halini, yerine koysunlar kendilerini elinde bayraklarla şampiyonluk turu atmayı bekleyen çocukların. hala aynı fikirdeyseler de, yoktur ki diyecek birşeyimiz. ama bilsin ki bu kardeşlerimiz isyanımız düzenedir bizim. bu işin ağa babalarınadır. bu hususta taraftarlarla gönül verenlerle derdimiz tasamız yoktur bizim.
bizler için o gün, malataya'ya giden arabalar kadar gerçek, unutulmayacak kadar da derindir yarası.
