necip fazıl'ın bir şiirinde bahsettiği insan türüdür;
(...)
ve aşksız yobaz...
işi gücü namazla cennet takasında...
tam dört asırdır müslümanlık,
cansız etiket markasında.
kuran kalbi kör ezbercide,
din, üfürükçü muskasında.
bu insan türü, hem kendine zarar vermektedir hem de islâm dinine.
her şeyi salt "cennete" indirgemek, islam'ın ruhuna aykırıdır. bir müslüman;
"cennet cennet dedikleri
birkaç köşkle birkaç huri
başkasına ver onu
bana seni gerek seni." şuurunda olmalıdır.
yani islam dinini, namazla cennet takası olarak görmemelidir.
tek amaç hurilere ulaşıp, cennetin ırmaklarını görmek olmamalıdır.
müslüman yaptığını allah istediği için yapmalıdır.
eğer cennet vad'edilmemiş olsaydı, islam'ın gereklerini yerine getirmeyecek miydiniz?
