ankara'da başlayıp, ankara'da biten bir hikayedir deniz gezmiş. veya bitirilen... katledilişinin üzerinden 38 yıl geçsede hala resimlerini gördüğümüzde, hakkında karalanan yazıları okudumuğuzda gözlerden yaş akıtandır. onu sevmek, ülkeyi sevmektir. halkını sevmektir. özgürlüğü ve bağımsızlığı sevmektir. savunduğu değerler uğruna gözünü kırpmadan ölüme gidebilmiş bir insanı, her zaman halkların kardeşliğini savunan bir insanı sevmektir. idam sehpasına giderken gülerek eyvallah diyebilen birini sevmektir...
"Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık. Bir kadın eli değmemişti ellerimize. bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha. bir gece sabaha karşı, pranga vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına. herkes tanıktır ki korkmadık. içimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere."
