"evet onu siz öldürdünüz. hepiniz katilsiniz!" diye bağırdım arsızca arkadaşlarıma.
mahvetmişlerdi onu. ruh sağlığını çökertmişlerdi. intihar ettiğinde devrik bir sandalye, urgan ve bilinmezlikleri bıraktı gerisinde. bitti hümanizm. her şey bitti!
hümanist olmamam gerektiğini işte o an öğrendim bende. eğer birini incitmezsen biri seni çoktan incitmiş oluyordu. tepkisiz kalmak olaylar karşısında yetersiz olmaktı. sevgi hiç bir şeyi çözmüyordu.
