hemen her insan gibi, ''nasıl olsa üstün zekalıyım, bu çok açık, kaybedeceğim bir şey yok, ama dur bakalım, belki de bir dahiyimdir de, şimdiye dek sırf alçakgönüllülüğümden, beyefendiliğimden ötürü bunu fark etmemişimdir,'' düşünce ve rahatlığıyla yarım saatini ayırıp internet sitelerinde bulunan zeka testlerinden birini hevesle çözmeye başlamak, her sınavda olduğu gibi ilk birkaç soru ısındırma amaçlı, dolayısıyla çerez-çekirdek niteliğinde olduğundan o moralle derece, rekor hayalleri kurmak, ama en geç dördüncü sorudan itibaren zorlanmaya, bocalamaya başlamak, birkaç soru sonra değil doğru yanıta erişmek, neyin sorulduğunu bile hiç anlayamamak, kavrayamamak, test süresinin de hızla eridiğini, sıfır noktasına doğru deli gibi koşturduğunu görünce o panikle soru atlamaya, hiç utanmadan doğru yanıtları tahmin ve sezgi yoluyla, olmayana ergi yöntemiyle bulmaya, hatta kafadan atmaya başlamak, en sonunda 110 civarında bir puan alıp durduk yere depresyona girmek, bir sharon stone, bir nicole kidman kadar olamadığını görüp kahrolmak, utanmak.
