aşık olmak,
hayatı paylaşmayı öğrenmektir.
daha önce hiç yapmadığın bir şeyi
veya söylemediğin bir sözü,
sevdiğin insana;
çekinmeden, sıkılmadan, utanmadan söyleyebilmek
onunlayken, kendini "o" yapabilmektir.
aşık olmak,
her an aklından binlerce düşünce geçerken
onu aradan sıyırıp,
hep bir köşede saklayabilmektir.
acaba uyanmış mıdır?
kahvaltınısı etmiş midir?
beni düşünmüş müdür?
mutlu mudur?
ve tabi bunları merak ederken,
bir türlü soramamaktır
onu sıkmamak adına.
aşık olmak,
hep eksik kalmaktır.
bir yarının hep eksik olması;
aklının, kalbinin, ruhunun...
ama bilir yine de insan,
ona emanet etmiştir bir yarısını
güvenle, inançla ve aşkla...
