Zor oldu.
Son defaydı varlığını tatmam.
Son kezdi ellerine dokunmam
Vedaların en acısıydı biteceğini bilerek gitmek
Ne zordu gözlerinde kendimi son kez izlemek
Sarılışlarının esiri olmak
Ne acıydı kaybetmek
Sana doyamayan yüreğimi ne zordu kandırmak
Akmasın diye tuttuğum göz yaşlarım vardı
Ne zordu onları gözlerime hapsetmek
Adımlarımı olabildiğince ufak atmak
Olabildiğince uzatmak yolları.
Ne zordu durağa doğru yol almak
Yarım olan ay gökyüzünde
Bulut kapatmaktaydı yarım kalmışlığını
Ne zordu yalnızlığıma seni örtü yapmak
Ay bile umutluydu parlaktı inadına
Bütün olacaktı bir gün mutlaka
Ne imkansızdı seninle bir bütün olmak
Ayrılığın kaldırımından indim usulca
Köşeyi döneceğiz iki yabancı gibi o sokakta
Çıkacak varlığın yine önüme bir daha
Daha hiç hazır değilim diyen dudaklarına
Gitme demek ne zor bu defa.
