ben atatürk'ü severim ama karşımdaki sevmez bu olabilir birşeydir. illa ona bir fenalık, kötülük yapmam gerekmiyor. bazı kesimlerde vardır böyle şeyler. ne bileyim kavga, kargaşa, abartı gibi. eğer türkiye hürse, özgürse, medeniyse, demokratikse kimsenin kimseye bir insanı zorla sevdirmeye hakkı yoktur. tartışmaya, anlatmaya hakkı vardır. yok o atatürk'ü sevmiyor diye kanlı bıçaklı olacaksın gibi bir hal olmamalı. insanız hepimiz, yani yok olup gidecek, hiçbirimizin birimizden farkı olmayan insan. o onu sevmiş sevmemiş bırakacağız bunları. küçümsemek, aşağılamak olmamalı ülkemizde. inandığı dine küfretmek, sevdiği değerler için kin beslemek iyilik bu değil. tamam yanlış yapıyorsun, yanlış biliyorsun diye tartışırsın, anlaşmaya çalışırsın. düşünceler çarpıştıkça doğrulanır, güzelleşir. senin o insandan öyle düşünmüş diye nefret etmen gerekmiyor. ateist olmuş diye küçümsemen, kötülük yapman gerekmiyor. yani işin özü türkiye'de yaşıyorsun diye zorla bir insan sevmek zorunda bırakılmamalı, zoraki bir dine inandırılmamalı. insanlar hür olmalı, herkes korkudan susmamalı, dinini söylerken utanmamalı korkmamalı.
not: bu arada ben atatürk'e saygı duyuyorum ve çok seviyorum. benim anlatmak istediğim şey burada saygı, özgürlük, medeniyet. hiç kimseyi böyle aşağılamam, küçümsemem, kin beslemem ben.
