manevi açlık ve bunun getirdiği ruhsal bunalım, insanı isyana sevkeder.
insanın derdini anlatacağı, içini dökeceği biri olmayınca ,kişi için için kendini yer bitirir. , bu iş bilimle falan açıklanmayacak derecede muamma bir durumdur, bazen ALLAH a edilen bir dua insana muhteşem bir iç huzur verir, hayatında bu güzellikleri yaşamamış olan bir insana bunları anlatmak zordur, ve bu duyguyu hiç yaşayamamış insan psikolojik travmalar yaşar saldırganlaşır, insanın yaratıcıyı inkar etmesi, aslında kendi varlığını inkar etmesidir, zaten yaşamıyordur, bedenen var ama ruhen yok olmasıdır.
