ülkemizde bu tür fedakarlık anlayışı geçmişten bu yana vardır. örnek olay:
çanakkale savaşı'nda bir asker farkettiği bir denizaltıyı tek başına topla vurur ve batırır. bu üstün başarısından ötürü sonradan memleketine gidilip bulunur ve kendisine maaş bağlanacağı haber verilir. cevabı şudur: "evet ben zengin değilim, ama bir kuru ekmeği bulamayacak durumda da değilim. memleketimizin daha çok ihtiyacı vardır." der ve kendisine bağlanacak maaşı kabul etmeyip devlete bırakır. çanakkale'de insanın gözünü yaşartacak pek çok olaya bu güzel anekdotu da ilave etmek çok yerinde olacak diye düşünüyorum. (not: bahsi geçen kişi, meşhur seyit onbaşıdan farklı başka bir cesur askerimizdir.)
