halkın sesini dile getirmek olarak tabir edilen ifade şeklini benimsemiş, dünyayı ben yarattım edası takınan bu ülkenin başbakan'ının yaptığı tek icraattır. yabancı dildeki versiyonu ise one minutedir.
ayrıca çoğu siyasetçinin yaptığı en büyük icraattır bu. iktidar muhalefete, muhalefet de iktidara sadece çemkirir. icraat yoktur, somut göstergeler yoktur. çok konuşup boş konuşarak gündemi farklı yerlere çekmektir. en büyük kozları ise din, türban, katsayı sorunu, darbe planlarıdır.
oraya ne yapmak için seçildiği unutup sadece ego tatmini için " ben senden üstünüm, sen şunu yaptın, ben bunu yaptım" gibi gereksiz polemikler yaratan kişilerin taktiğidir.
halkın sorunları ile uğraşmazlar. işsizlik, ekonomi, kalkınma, plan proje üretmek yerine, ülkenin refah seviyesini arttırıp huzur ortamı sağlamak yerine, ülkeyi gererek, kaos ortamı yaratarak alttan alttan kendi pis işlerini yapmak için kullandıkları taktikdir.
halkımız da bunu yiyor bir güzel. sen nasıl "liderime laf sölersin, sen nasıl eleştirirsin, ben senin var ya.." gibi liderlerine özenerek, konuşmak, tartışmak, eleştirmek yerine, kavga ederler.
bu liderlerin yolunda giden insanların, liderlerinin üsluplarını benimsemeleri, kendileri düşünemedikleri için, onların düşüncelerini hayat felsefesi haline getirmeleri, birey olmaktan ziyade yönlendirmeye ihtiyaç duyan bağımlı kişiler haline gelmeleri de kaçınılmazdır.
gerçekleri görmek yerine, kişişel doğrularla hareket edip, kör olurcasına bağlanmak, en kolayıdır çünkü.
tayyip erdoğan biliyor ki, bu şekilde yaptığı zaman yandaşları "heyo heyoo, yaşaa padişahım" diyerek alkışlayacağını. kısaca bu tarz durumlar arz talep meselesi.
ne demişler; " halklar hakettikleri gibi yönetilirler."
