tıpçı denilen yaratıklar, insanların bir kısmının, hayatlarında 4-5 yılda geçirdikleri öğrencilik dönemini çok uzun bir sürede geçirirler(uzmanlıkla birlikte en az 10 yıl). bu 10 yıl zorluklarla geçer. hocadan azar işitilir. normal insanlar bunların sınavlarında kitap açsalar yine kalırlar çok zor sınavları vardır. ayrıca öğrenci haliyle çekilen sefalet vs. bu şekilde 10 yıl geçer ve bitirir okulu. gayet güzel bir hayat başlar. fakat bu doktor birgün üniversitede belki yurttan belki başka bi yerden tanıdığı daha düşük, 4 yıllık bi fakülte mezunu arkadaşını görür. onun hayatıda kendi hayatı gibidir. sıkıntısı yoktur fazla. birden bire aklına gelir eski olaylar (örn.: lan maç vardı ben ders çalışıyodum gidememiştim. bu ibne çağırmıştı beni. eee altı üstü kimya okuyodu. vay amk boşuna mı okuduk lan. hassiktir) diye düşünmeye başlar. bu birey hayatının geri kalan kısmında "ben o kadar sene boşuna dirsek çürütmedim mına koyim" diyerek her türlü cakayı satar. ve bundada gayet haklıdırlar.
