Bahara bakıyorum gözlerinde yeşil bir derinlikle
Elllerinde ise beyaz bir saflığa
Saçlarında kumral bir tutkuya hapsediyorum kendimi bilerek
Gülüşünde hissediyorum seni
Saçmasapan konuşuyorum kendi kendime
Gecelerim ışıksız,kısa,uzun,belki merhametsiz
Umutlu bir uyanışla başlayan günler sona eriyor sensiz
ümitsiz...
Çekmekten bıkamadığım bir sancı gibisin kimi zaman
Belki de bir ilaçsın kıvrandıran,canlandıran ama daima muhtaç bırakan
Ezberlediğim yolların sonu gelmez dönemeçlerinde yitiyorum senle birlikte
Avuntularla yaşamaya alışmaya alışıyorum sana dokunamadıkça belki de
Belki attığın her adımda senleyim
Belki de sen uyurken burada yaşatıyorum ruhunu
Bir hatıra gibi saklıyorum tebessümlerini kimi zaman
Çocuksu bir aşkla anı defterine yazılmış maniler gibi
Kalbimde yetiştiriyorum seni
Beynimde büyütüyorum
Yüreğimde besliyorum sevginin acıya dönüştüğü yere kadar
Kim bilir belki ordan da uzağa dek
Yıldızsız gecelerde yürüyorum yalnız
Sokaklar kalabalık,sokaklar tenha
Sokaklar geç vakit
ve sensiz...
Bulutlar nasıl örterse dolunayı
Dertlerimi de öyle örtüyor sesin
Her kelimesinde bir nota buluyorum sözlerinin
Hiçbir şarkıda kullanılmamış
Arıyor gözlerim seni çoğu vakit
Yavrusunu okuldan almaya gelen bir anneninki gibi
Delirir gibi oluyorum bulamadığımda
Sırtımı dayadağım bir şey arıyorum o zaman
Bulamıyorum...
Dünya yalan söylüyor bana
Dostlar yalan
O an ne varsa senden aldığım
Üzerine titriyorum bir miras gibi bana kalan
Süsleniyorum baloya giden küçük adamlar heyecanıyla
Çıkıyorum evden pervasız
Aynalarla sohbet ediyorum seni görene kadar
Onlar söylüyor senin beğenip beğenmeyeceğini
Bilmeden yaptığım hataları tekrarlıyorum bilerek,saflaşıyorum karşında
Temize çekiyorum bitirilmemiş tüm ödevleri sana bakınca
Bu ilk şiiri yazıyorum yüreğimin dayanamadığı bu günlerde
Çünkü yazmayı hiçbir zaman denemedim dünlerde
Sıkışınca vuracağım artık kendimi kelimelere
Çünkü onlar en az benim kadar aşina sana
Kifayetsiz kalsalar da yanında
Herkesten iyi tanıyorlar seni
Dinlediğim şarkılarda akıyor pünhan gözyaşlarım
Senin için akan ama asla senin göremeyeceğin zamanlarda
Çünkü ben saklıyorum onları
Onlar sana bakınca keşfettiğim bir hazinenin hırpalanmış parçaları
Olursa seni mutlu eden bir adam,gözlerinin ışıltısını dünyaya yansıtan
O vakit buruk bir sevinç kaplar sensiz içimi
Hani malum oldu derler ya
Belki bana da olur bakarsın,o vakit yakarım sigaramı zifiri karanlıkta
Basmam üzerine,bitmeye yakın söner gözümden aşağıya süzülenlerle
Yabancısı olduğum bir şehrin,öğrendiğim sokaklarında yolumu şaşırıyorum
Düşününce seni
Kayboluyorum geçtiğim sokaklarda
Yazıyorum yaşadıklarımı kaldırımlara
Yıllar geçer de gelirsem eğer oralara
Beni gözlerinde yaşlarla değil gülüşündeki sıcaklıkla karşıla
Belki o zaman rahat ederim bitse de herşey
Her ne kadar lanet etmişsem de seni götürdüğüm ilk durağa
Gözlerimin meraktan bakakaldığı o yere...
Hergün gözümün önüne gelen afyonlu bir hayal gibisin
Kötülüğü unutturan,rüyalarıma giren,uykularımı aydınlatan
Sabah kalktığımda hasretten ağlatan
beni en baştan yaratan
sensin...
Hata yapmaktan korkmak en büyük hatadır
Ama ben seni buldum ya canım artık susup ağlayarak gitmek de bana farzdır...
