hele birde arkadaş ortamında yanlışlıkla biri onun adını anarsa ismi görmekten daha beter olur insan. çaktırmamaya çalışsada elinden gelmez. içinin acıyan yanları birden yüzünde görünür. o konunun açılmaması için özel çaba harcamış olsanda işte açılır kabuk bağlamamış yaran, içindeki acı, hala sevdiğini sanan arkadaşlarının senin güçsüz gurursuz biri olduğunu sanması, terkedilme sebeplerin, onun elleri, dudakları, kokusu hiç olmadığı kadar eksikliğini hissedersin. basiretin bağlanır, arkadaşlarının sorduğu soruların türkçesini bile anlayamazsın. her hareketin saçma sapan olur. bütün bunların üstüne kendini bilmişin biri de olum ben sana demiştim o kız olmaz diye sen vaktinde beni dinleyecektin derse işte o an insan kendisinin hiçliğini anlar. nasıl olurda tek bir cümle bir insanı bu kadar acımasız diğerinide acınası yapar. anlaşılmaz psikolojik bunalımların ilkidir bu. devamı hep gelir. aradan iki üç ay geçer ismilazımdeğili görüyormusun der o kendini bilmiş zat. ne deyeceğini şaşırırsın yine. benden bu durumdaki arkadaşlar tavsiye; mümkünse ortamınızı değiştirin yada ortamla alakası olmayan bir kızı sevin.
