" her şey de izini bırakmasaydın keşke. yastığımda parfümünün kokusunu hissetmekten bıktım, kılıfını değiştirdim. Sevişirken kimseler görmesin diye çektiğin perdeleri makineye attım, ütülemek zor gelecek ama yaptım bunu. birbirini tamamlayan kupalarımızdan sana ait olan, hani o mavili. kendi sıkılmışcasına bu evden, düşüp paramparça oldu. izlerini silmeye çalışıyorum, ama iz bıraktığın bir yer daha var, hani sende olmayan. o iz hep kalacak. ve sen de, hoşçakal." *
