abazanlığınım yegane şahidi;
odamın kapısını çalan biri vardı akşamüstü akşamüstü. ama yatağımda yatan ve beni asla reddetmeyen sarı saçlı şişme kadınım ile olan özel hayatımı gözler önüne sermemek için derhal ortadan kaldırmam gerektiğini fark edince elim ayağıma dolandı. ne yapsam ne etsem diye düşünürken sevgili günlüğüm, kadınımın havasını indirip yatağın altına soktum zorlama ile. ve kapıyı açtım ki bir de ne göreyim, benim gibi bir saf kapıdın bana portakal uzatıyor, yiyim diye. söve saya girdim içeri. çıkardım kadınımı sakladığım yerden ve gazını veriyordum dudaklarımla, derken başka bir yerden hava kaçırdığını fark ettim, parmak girecek kadar yırtmıştım hassas bacağını. evde arandım koli bandı var mı diye. yoktu. bugün bir cenabetlik vardır zaten sabah beri, belliydi bu. neyse bu akşam da ele mahkum kaldık. peki ya yarın, ertesi günler...
sevgilim ol günlük...
