El ele giderken istiklalde, birden yağmur başlar. Biraz bakışırsınız birbirinize, sonra susarsınız.
ama bu susmak değildir...
Birbirinize susarak nice şeyler anlatırsınız.Onunla ilk öpüştüğünüz yer gelir aklınıza;susar,hayalin tadını çıkarırsınız.
sonra o üşür.
ellerini alırsınız ellerinize;öper,koklarsınız.sonra bakarsınız ki güneş açmış.
Umuttur yeryüzüne inen,ışık değildir. Yüreğinizdeki karanlığıdır aydınlatan, bir kuru toprağı değil.
sonra o gider..
geride ise istiklal caddesinin o buruk tadı. Onu ilk gördüğünüzde neler hissetdiğinizi hatırlar aglarsınız.
aslında gözyaşı değildir; gözlerden yüreğe inen aşktır. bir ıslak damlada neler saklıdır.
Sessiz çığlıklar vardır o damlada..
