sartre deyince akla simsiyah bir bulut gelir; ki bu kaçınılmazdır. o bulut insanın tepesinde de gezinmez, içini kaplar. dışarıdan herkes gibi homo sapiens gözüken sartre insanı aslında o sınırlar içerisinde hiçlik, bilinemezlik, siyahlık, ölüm, bunalım...etc barındırır. peki insan bu mudur? şüphesiz değildir. polyanna'nın evreni ne kadar gerçekse, sartre'ın da evreni o kadar gerçektir.
o yüzden çok da bağlanmamak lazımdır, kıyısında köşesinde gezinirken uçurumuna düşmemek lazımdır..
