sene 2007... lise son sınıftayım! okulun son zamanları artık, kopmuşuz dersler falan filan işte tahmin ettiğiniz üzere. neyse ders geometri. hoca geldi, girdi, defteri yazıyor falan! ben de pencerenin yanında oturuyorum, kafam da birşeye feci bozuk!* yanında oturduğum pencere de sınıfın en sorunlu penceresi! tahta parlıyor falan filan işte, perdenin ayarlanması gerekiyor! neyse arkadan bi bayan arkadaş seslendi bana:
azcık oynadım perdeyle düzelttim falan, arkadan aynı ses tekrar geldi:
- ay yok ya olmadı! biraz daha kapar mısın?
kafa bozuk zaten, yap denen herşey sinir katsayımı biraz daha arttırıyor. neyse yine sesimi çıkarmadım, biraz daha kapadım! ama arkadan aynı ses tekrar geldi:
iyice sinirlendim ve hafif bi mırıldanmayla "ulan şimdi sana bi açacağım ben, göreceksin o zaman!" derken eş zamanlı olarak defteri kapatmakta olan ve çok sevdiğim geometri öğretmenim ile göz göze geldiğim bi an var ki, işte tam o an tam olarak bu andı;
