anne, baba, öğretmen ve büyüklerimizin konuştuğu cümleler. küçükken hep şöyle bir mantık vardı onlar büyük doğru konuşur, o öğretmen onun hatası olmaz hep haklıdır gibi kandığımız yalanlar. şimdi düşünüyorum doğru dediğim şeylerin hepsi ne büyük bir yalanmış. yalancıydılar başta ailem, öğretmenlerim ve daha birçok kişi. ben onlara inandım mutsuz olduğum, istemediğim, sırf onlar istedi diye maymunlaştım. canımı çok yakan bir hikayem var. hikayemin baş kahramanı öğretmenim. şimdi burada anlatıp duygu sömürüsü yapıp küçük emrah olmayayım. benim dikkatimi çeken küçüklerin bazen büyüklerden ne kadar akıllı konuştuğu. onlar büyük onlar doğru söyler biz susalım gibi anlayışlar palavra. çok gördüm saçmalayanları. sustukça kendime olan güvenim azaldı her bir defa. eziklendim, sen suslarla salaklandım. düşündüğünle bu toplumda konuşmayacağım gözüme gözüme sokuldu. yahu ne kadar saçma şeylermiş bize öğretilmeye çalışanlar. birçok şey saçma. kimseyi duymak istemiyorum artık. herkesi bilmem ama bana yapılan birçok haksızlıklar var. inandırılmaya çalışılmış ama büyüdükçe bunların bir palavra olduğunu öğrendiğim canımı acıtan yanlış doğrular.
