olaya nedensellik düzleminde bakıldığında, bununla övünç duymanın fahiş bir hata olduğunun ispatıdır. yıllar yılı övünç duyularak ve bir toplumsal/bireysel artı değer gibi yüceltilen "duygusallığımız"; aslında büyük bir eksiğin sonucudur. bunun da sebebi, matematiği sevmemek ve anlamamaktır.
okullardaki matematik rezaleti: benim gittiğim yoldan çözeceksin diyen öretmen mi ararsın, işlem hamallığı yaptıran mı, matematiği sadece formüllere ve konulara indirgeyen mi, kavram kargaşası yaratan mı; yani matematiği sevdirmemek adına yapılabilecek olan ne varsa, türkiye' deki okullarda öğretmen kimliği altında canla başla yapılmaktadır.
neden türkiye' de matematik hep korkulu rüyadır? çok mu zor? bence edebiyat dersindeki saçma sapan mefalü, mafulü gibi örümceklenmiş laf salatasını ezberlemekten daha kolay ve faydalıdır. ha bu, edebiyat tu kaka demek değildir. ancak bizde modern edebiyat söz konusu değildir. bizdeki gibi "ezberle yavrum önündeki şiiri" edebiyatı sadece çöptür. herhangi bir yazarın veya kitabın kritiği yaptırılmaz. mevzubahis olduğunda, öğrenciden "durumlar çok kritik hocam zuhahah" tepkisiyle karşılaşmanız an meselesidir.
işte matematikten kopuk yetişen bir neslin hazin sonu ve üzerine giydirilen "duygusallık" kılıfı. dengesizlik, anlık tepkiler, empati yoksunluğu, bencillik ve akabinde gelen başarısız ikili ilişkiler. işte tüm bu özellikler; duygusallıkmış. batılılar çok soğuk insanlarmış falan. adam, karşısındakine "vay kardeşim" demeden önce iki kere düşünüyor da ondan.
