bir sinema filmi izler gibi değil de hayatın sırlarından bazılarına vakıf olacakmış gibi seyre dalıyorum bergman'ın eserlerini desem, abartmış olur muyum? sanamıyorum. alexander'ı kendisinin yerine koyuyor bu sefer. içine doğduğu aileden din'e, ilişkilerden varoluşa birçok şeyi sorguluyor. sanki bir dürbünle, isveçli bir aileyi uzaktan gözlemliyorsunuz gibi bir atmosfer yaratılıyor. iyi oluyor.
