çanakkale de, sakarya da kanal cephesinde, sarıkamış ta şehit düşen ecdadında sevdiği, anası babası vardı. onlarda yaşamak isterdi muhakkak ama silahını teslim ederek teslim olmadılar. tek kurşun sıkamadan 90 bini donarak öldü ama teslim olmadılar. askerlik çocuk oyuncağı mıdır? zaten ölmek için ordasın. yaşama sevincim geldi, teslim olayım dediğin an, hem giydiğin üniformaya, hem de senden önce bu uğurda canını vermiş binlerce şehide ihanet etmiş olursun. götün yiyorsa gitmeyeceksin askere. kaçacaksın. ha kaçmayıp gittiysen teslim olmayacaksın, canını teslim edeceksin. bizde istemiyoruz savaş olmasın, dünya üzerinde bir kişinin bile burnu kanamasın savaş yzünden ama olmuyor. olmuyorsa olduğu şekline uyacaksın ya da bu diyardan gideceksin.
özellikle son bir kaç yıldır, şehitlik ve vatan savunmasını diline dolayıp, dalga geçen alalede birşeymiş gibi lanse edip, antimilitaristim ayağına insanların milli ve manevi duygularına saldıran allahsız kitapsız vatansız, maneviyatsız yavşaklara da burdan kafam girsin.
