babasını cinayete kurban vermiş bir delikanlının acılı sözleridir. Ancak haddini ve amacını aşmış, tahrik dolu bir cümledir. Dostluk mesajları, güvercin uçurmalar, el ele karanfiller derken bu sözle ne kadar samimi oldukları ortadadır. istanbul'un göbeğinde kalabalığa bu sözleri bağırabiliyor olması demokrasi, hoşgörü değilse nedir?
