gece yarısının o tanıdık hüznüyleyim yine
kalbimde tarifsiz bir sıkıntı
duvarlar yaklaşıyorlar yavaş yavaş
ve zaman geçmiyor, bitmiyor o öldürücü karanlık
gözlerim tavanda ama görmüyorlar
önlerini kapkara bir hayal perdesi kapatmış
senin silüetin yansıyor o perdeye
tuttuğun o üşümüş eller
bana ait değiller, en çok canımı acıtan da bu zaten
kulaklarımda bir şarkının hayali sesi yankılanıyor
'kalbinin sahibi ben olmalıydım...'
haketmedim mi seni söylesene
sevgimden başka verecek neyim vardı?
canımı mı istedin, alsaydın o zaman
neden yaşamama, bu acıyı çekmeme izin verdin?
...
kalp atışlarım yankılanıyor sanki
gözlerim yavaş yavaş kapanıyor
ıslak yanaklarım üşümüyor artık
acı bitti şimdi...
ben yokum artık...
