Pazar günleri çalışmayı seviyorum. Cuma günleri çalışmaktan nefret ediyorum. herkesin dinlendiği bir günde çalışmak herkesin sana olan ihtiyacını azalttığından senin üzerindeki iş yükü de azalıyor. hem herkes uyurken hatta güneş doğmadan yola çıktığında horul horul uyuyan insanlara rağmen "vay be ne iradeli adamım" deyu kendinle gurur duyup şehrin kendine has sesini duyabiliyor kendine has kokusunu içine çekebiliyorsun. hem sanırım sözlükteki kafayı sekizi çağrıştıran eylemle bozmuş kesim de uyuyor. bu açıdan sözlükte bir şeyler okumak da zorlaşmıyor. hasılı Pazar günlerini çalışarak geçirmek kadar güzel bir şey yok...
