o zamanlar daha bir tekindi sokaklar. kapkaç, tecavüz, cinayet oranlarının 3'e 5'e katlanmadığı günlerdi. çocuktuk ya hani zaten daha bir pembeydi hayat. gece yarılarına kadar saklambaç, istop, met, soğuk-sıcak, yakartop oynar, annelerin "-oğğlluumm\kızııım yeter artık çok terledin eve gel" çığlıkları, çocukların "anneeee nolur 5 dakka dahaaa noolur" yalvarmaları arasında ertesi gün sabahın köründen yine gecenin bir vaktine kadar oyun oynamak için sözleşilip dağılırdık. şimdiki gibi 15 yaşına gelen kurtlar vadisi pusu ekibinden zannetmezdi kendini. 17-18 yaşında ablalar\abilerle birlikte saat 12 ye kadar sürerdi o şenlik. patlayan şeker alıp bakkaldan, ağzımızı aça aça gezerdik. çıt çıt çıt sesleri daha net duyulsun diye. sulugöz alır ağlaya ağlaya çiğnerdik. 2.5 kuruşa meybuz alır boğazımızı şişirir bir de onun için azar yerdik anneden. leblebi tozlarını pipetle çekmeye çalışır, genzimize kaçırır arkadaşımızın yüzüne yüzüne öksürürdük. kağıtları kıvırır mermi yapar borulardan milletin kıçına üflerdik. farmville de strawbery değil kavanozlara fasulye ekerdik. biz çocuktuk, çocuk gibiydik, öyle büyüdük, ellerimiz kirli, kalbimiz temiz... şimdi kalbimiz kirli, ellerimiz temiz... mutlu olan hangimiz?
