gora, sonra arog ve en sonunda yahşi batı. (hokkabaz biraz daha farklı tarzda olduğundan onu katmadım) cem yılmaz çok iyi başladı, kötüye gitti ve gitmeye devam ediyor.
gora, esprilerini cıkardıgınız zaman bile, "nasıl kurtulacak ?", "bu ışıklı herif kim lan ?" gibi sürükleyicilik unsurlarıyla ve tam oturmuş giriş-gelişme-sonuç triosuyla tam olmuş bir filmdi, aynı zamanda komikti ve böylece türk sinemasının en iyi 10 filminden biriydi.
arog ise yine komikti ama bu sefer giriş uzun gelişme uzun sonuç 1 dakika sürüyor, konu sadece "lan işte güldürücez, konusuz da olmaz, böyle bir şey uyduruverdik" tarzında sallamasyon bir şeydi. ama komikliği sayesinde güzeldi.
yahşi batı ise iki aşamadan da sınıfta kalmış durumdaydı bence. giriş-gelişme-sonuç yine oturmamış. filmin ilk yarısı bitiyor, daha olayın nereye bağlanacağı belli değil, ana karakterlerin adını bile bilmiyoruz. konu desen oldukça basit, herkesin kolaylıkla tek oturuşta aklına gelebilecek "bir elmas var, çalınıyor, onun peşine düşerken maceralar falan" gibi bir kurgusu var. e haliyle eğer böyle baştan savma bir kurgun varsa, güldürmeyi amaçladığın düşünülür. ama filmde komedi açısından da pek bir şey yok. gora ve arog'da bir çok sahnede kahkahalardan karın ağrılarına gark olan ben, yahşi batı'da bir kaç sahnede "eheh" demiş olmam dışında gülmedim neredeyse. ha eğer "bufalo taşağı dedi lan haahahaha" diye güldüyseniz, ne bileyim gidin jojo tv falan izleyin, bi 5-10 sene sonra başlayın sinemaya gitmeye.
