Türk'ün saf, çilekeş insanının Dallas'tan beri entrikaya olan düşkünlüğünü gösteren, hezeyanlarını gösteren dizidir kendileri.
MEseleye gelelim. EVe geldiğim her perşembe günü olduğu gibi, anam, çilekeş anam, açmış aşk-ı memnuyu izliyor. kapıyı geç açması ondanmış anladım. Elimi yüzümü yıkadım, bir sorayım, ne yaptın ne ettin diye, yok kadın dalmış, bihtermiş, behlülmüş, adnan beymiş izliyor. içimden Ah halit ziya için sızlıyordur, inşallah mai ve siyah adlı harika eserini de dizi yapmaz diye geçirdim o sırada. Sonra aklım ortamı dağıtacak bir cinlik geldi:
Roger: Anne bir yerde gördüm(sözlük desem bir saat anlat sözlük ne, ne iş yarar, bilgisayar bunun için mi ders çalış vs.) bu aşkı memnu dizisine yeni isim bulmuşlar.
Ana: ne bulmuşlar?(odaklanmış tabi, yüklemin sonunu yakalıyor, dinlemiş görünmek için)
Roger: Amcamın karısını nasıl götürürüm.
Ana: tövbe estağfurullah.
Roger: Yalan mı? BEhlül böyle yapmıyor mu?(medya sağolsun, öğrettiriyor, mübarek minibüste maruz kalınan hakkı bulut şarkısı gibi oldu artık)
Ana: behlül'ün ne suçu var, bihter onu ayartıyor. hem adnan onun öz amcası değil ki?
Roger: Üvey olunca olur yani.
Anam sus pus, diziye odaklanmış biçimde sohbetten kaçınıyor ve ben Allah diye iç çekip geçiyorum buraya.
Mesele büyük. Bir zamanlar kurtlar vadisi insanları etkiliyor derdiniz, benim saf anadolu insanım bundan da etkilenirse ne olacak onu merak ediyorum. Vah ki her abazan kardeşim, behlül değil, nitekim bacılar da bihter. Sevişin bitsin ama idare edersiniz artık, ama amca dayı hala sulanmayın, film onlar film.(dizi he biliyoruz, atlarsınız şimdi)
