Yaşam yarım kalan bir şiir, ne harcanacak zaman ne de lüzumsuz yere ağlamak ve sızlanmak olmasa... Şu kısacık ömrümüzde ölüm gibi bir gerçek ensemizde dururken her an, neden lüzumlu lüzumsuz harcarız kendimizi?
yaşam varla yok arası kısaca Nefes nefese ciddi bir şekilde Yaşamak gerek hayatı... anları dakikaları saatleri... "Ne olur ne olmaz belki" diye. Ardımızdan yapılacak ne çok yarım iş bırakırız Yaşam bizi terk edince. içtiğimiz yarım bardak su. daha sonraki gün buz dolabında bizi bekleyen kahvaltı, Elbise dolabımızda giyilmeye hazır elbiseler, düzeltilmeyi bekleyen ters düz olmuş ayakkabılar. Sevgiliye henüz söylenememiş sözler. Ucu içe doğru katlanmış, okunmayı bekleyen kitaplar, Yüreğinde anılarımızı söküp atamayan gerçek dostlar.
garantisi yok aldığımız nefesi verebileceğimizin... şairin dediği gibi " ölüm göğün yüzünde, ölüm yerin dibinde, ölüm soluk alışında, ölüm başucunda... "
