"Medeni kanunda yeri olmayan, bundan da öte artık medeni dünyada, toplumda ve yaşamda da geçmiş yüzyıllardan kalma bir karartı olarak durmakta olan imam nikahını, belli ki yetiştirilme şekline göre, yetiştiği ailesinin düşünsel niteliğine göre ve de içinde doğup büyüdüğü çevrenin yapısına göre halen daha uygulanabilir gören, bundan da öte uygulayan ve uygulamayanları garip bulan, aslında bizzat imam nikahı gibi köhnemiş bir geleneği zihninden çıkarıp da atamadığı ve çağdaş bir bireye yakışanı yani; resmi nikahı içselleştirip de savunamadığı için kendisi garip olan insandır.
Böyle insanlar vardır, türk dizilerinin özellikle feodaliteyi kamçılar tarzda biçimlendirilmiş olanlarında izlediği örümcek ağlarıyla sarmalanmış gelenekleri ya da görenekleri görüp de, saf bir köylü kızı gibi o gördüklerini yapmak için bir yerlerini yırtanlar. Halbuki bilseler imam nikahının cumhuriyet içinde yerinin olmadığını ve yerinin olduğu yapının cumhuriyet adıyla anılmadığını, belki de bu yanlıştan geri döneceklerdir.
Resmi nikah bağlayıcıdır, erkeği hukuk karşısında evlilik kurumuna ama imam nikahı erkeğin daldan dala konma stratejisine geçirilmiş bir kılıftır. Erkekler genelde isterler imam nikahını. Çünkü; resmi bir evlilik sözleşmesi olmadığı için canları sıkıldı mı kadını koyuverirler kapının önüne. Ya kadın nasıl imam nikahına razı olabilir ? onunda cevabı basittir; cahillikten, eğitimsiz bırakılmışlıktan ya da aile meclisinin zorlamasından.
Yani; bu devirde imam nikahı kıyan insan, bu çağın insanı değil, ortaçağın insanı olmaya layık olandır. Medeni cumhuriyette ne imam nikahına ne de onu savunan ve uygulayanlara yer vardır. onlar iyisi mi cumhuriyet ile değil de, dinle yönetilen bir yerlere gidiversinler. O zaman isterlerse bir düzüne kadına imam nikahı kıyıp da daldan dala atlama sevdalarına kavuşabilirler."
