izleyebilme şerefine henüz erişebildiğim fransız sinemasının en nadide eserlerinden biri olan, her arşivi süslemesi gereken, insanı fransızcaya ve audrey tautouya aşık eden detayların filmidir... basit şeylerden mutlu olabilmeyi, farklı dünyaları tek çatıdan görebilmeyi ve yaşamayı anlatabilmiş, buram buram çocuksu bir masumluk kokmakta olan bu eserin soundtrackleri de film kadar insanı etkilemeyi başarmıştır...
ayrıca filmi izledikten sonra, izlemesi için dvd sini verdiğim bir arkadaşın 2 saatlik koskoca filmi izlemesinin ardından yaptığı ilk yorum 'bir sahnede istanbul geçiyo lan...' olunca hayal kırıklığına uğramama, ve acaba ben mi zevksizim diye düşünmeme sebep olmuştur... neyse ki filmi izleyip beğenenlere bakılırsa, beğenmeyen* insanlar yalnızca ufak bir azınlık oluşturmaktadırlar...
