depresyona girmeye ramak kalmis bi arkadasimi istanbul'dan memleketi olan ankara'ya yolcu ettim bigun. arkadasim otobusun mola verdigi yerden (sanirim bozuk olan psikolojisinden mutevellit) bi kitap alip, can hiras bi sekilde bikac sayfa okuduktan hemen sonra, bana msg atip o kitabi mutlaka almami soyledi. sorgulamadim. kapagina bile bakmadan, adinin manasizligina aldiris etmeden aldim kitabi ilk girdigim kitapcidan. (sanirim benim de sorunlarim vardi o donem) eve geldim kitabi elime aldim bi de ne goreyim kitabin uzerinde "dunyanin en akilli adami" (bkz: erdal demirkiran) yaziyo. yaptigim seyin sacmaligini ancak o an idrak edebildim. zira kitap almak onemli bi istir benim icin. biraz goz gezdirdim ve kitapligimdaki kitaplarin biraz daha alt kismina koydum ruh hali iyi olmayan bir baska arkadasima hediye etmek uzere.
(bkz: sen simdi gidecen ya cehennemin dibine git)
bide bagir tasi vardi bagrina basmak icin. Allah'im ne anlam!
