bir insan evladının olabileceği en iyi şeydir halkın insanı olmak. Kkarşılık beklemeden, kimin ihtiyacı varsa yardım etmek, ettiği yardımı bir gün kendi çıkarı uğruna hatırlatmamaktır. kendinden önce hep başkasını düşünmektir. çünkü bilir zor zamanlarında o insanların, kendi gibi birinin, birilerinin ona yardım eli uzatacağını; en zor günlerinde sadece onların tüm şefkatini ve sevgisini alacağını. sadece kendini düşünmenin bu acımasız hayat için çok kısa ve anlamsız olduğunu bilir. hayatlarına ufakta olsa katkıda bulunduğun insanların seni düşünmesi, senin için endişelenmesi güzel değil midir? hayatın anlamını uzaklarda aramanın ne mantığı vardır?
türk insanı anlamsızca atatürk'e hakaret etmektedir. ben onları "sırf popüler diye dizi film izlemeyen insanlara" benzetiyorum. bu benzetmeyi yaptım çünkü o insanlar da anlasın istedim. evet, atatürk olmasaydı sen yine var olurdun. ingiliz, fransız, rus, yunan vs. annenin de ve babanın da kim olurdu bilirdin. ama sen atatür'ün kurduğu, tırnaklarıyla, dişleriyle, halkıyla var ettiği bir ülkede yaşıyorsun. oturduğun yerden hiçbir halt yemeden onu aşağılamaya zerre hakkın yoktur. tıpkı benim gibi milliyetçi olmayabilirsin, aşırı milliyetçi tipler siniri bozabilir ama atatürk'e onun topraklarında, onun halkının topraklarında yaşadığın sürece saygı duymak zorundasındır.
hepimizin şapkasını önüne koyması gerekir. gerçekten birbirimizi ezmeye, kendi çıkarlarımız uğruna başkalarını görmezden gelmeye değer mi?
